We zijn pas 50.

Ik heb net een kaart bij vrienden wezen brengen. Op de voorkant een foto van een mooie bloem en verder alleen het woord "Sterkte". Binnenin heeft mijn vrouw een stukje geschreven.
De kaart is voor A. en zijn gezin.
Ik doe dat zelden, iemand een kaart sturen, maar na het mailtje van A's vrouw vanmorgen en het feit dat zij wel heel erg veel kaarten en kaartjes rondstuurt, vond ik dat ik dit moest doen.

A. ligt in het ziekenhuis en zal mogelijk nog verplaatst moeten worden naar een geavanceerder ziekenhuis, omdat het helemaal niet goed gaat.
Ik ken A. al vanaf de kleuterschool. Hij is maar 16 dagen jonger dan mij. Samen hebben we de lagere school doorlopen en ook zaten we op dezelfde middelbare school. We zaten op dezelfde sportvereniging en vaak ook in hetzelfde team. We zijn nu allebei 50 jaar.
De laatste keer dat we elkaar gesproken hebben, was op de verjaardag van onze oudste zoon. A. en zijn vrouw kwamen onverwacht, wat later op de avond, samen langs. Het ging niet goed met hem, toen al niet. Hij liet zich zelfs ontvallen dat hij eigenlijk geen zin meer in het leven had.

Dat verbaasde mij niet, maar het kwam wel hard aan.
A. heeft rond zijn 25e te horen gekregen dat hij manisch depressief is. Dat noemt men ook wel een bipolaire stoornis. Hij was tot dan toe politieagent, maar dat kon dus niet meer. Sinds die tijd zit hij thuis of in een inrichting. Hij heeft zich namelijk heel vaak in een psychiatrische instelling laten opnemen, soms voor een hele lange tijd.
En nu is hij ziek. Hij heeft erge koorts en wordt in leven gehouden met infuus en wat al niet meer nodig is. Voor zover de mail berichtte, lijkt hij in een licht coma te liggen, want reageren op de omgeving doet hij vrijwel niet meer.

Ik kon geen "Beterschap" kaart kopen. In dit geval moest het "Sterkte" zijn.